Ο ποιητής ακολουθεί ένα ξεχωριστό τρόπο γραφής μεταξύ ρεαλισμού και υπερρεαλισμού κι ο λόγος του στη μορφή και στο περιεχόμενο είναι καίριος. Η γλώσσα του είναι λιτή και οι εικόνες των ποιημάτων του ανεπιτήδευτες δείγμα μιας λυρικής και συνθετικής εικονοκλασίας. Ο εσωτερικός τους ρυθμός καθρεφτίζει τη δυναμική ουσία των γεγονότων και τις ανθρώπινες εμπειρίες. Τα "παράδοξα" νοητικά σχήματα της ποίησής του, εμποτίζονται από την ευαισθησία του καιρού μας και κινούνται προς ένα κέντρο, τον άνθρωπο. Ο λόγος του ανθρωποκεντρικός αναδύεται μέσα από τη δίνη των σύγχρονων κοινωνικών προβλημάτων και μας μεταγγίζει αξίες και ιδανικά που σηματοδοτούν την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας και του πολιτισμού. Ο Παναγιώτης Καραβασίλης, άνθρωπος της πληροφορικής, πρωτοτυπεί με τα επιλεγμένα στοιχεία της έκφρασής του, έτσι ώστε εικόνες και σύμβολα να αναμιγνύονται επιτυχώς με όρους της σύγχρονης τεχνολογίας. Τα ποιήματά του χαρακτηρίζονται από μιαν αμεσότητα και διαπνέονται από μια βαθιά ευαισθησία την οποία αντλεί από την ίδια την καθημερινή ζωή μας.